Ζητήματα συνταγματικότητας από την εισαγωγή της ενδικοφανούς προσφυγής στις φορολογικές διαφορές1.
Το θέμα
2 Η ενδικοφανής διαδικασία ως τρόπος ταχύτερης επίλυσης των διαφορών
3 Ο Ν.4152/2013. Μία εύστοχη νομοθετική παρέμβαση ή τελικά προκάλεσε περισσότερα προβλήματα στην επίλυση των φορολογικών διαφορών;
α Γενικά
β. Αντισυνταγματικός ο περιορισμός του δικαιώματος σε προσωρινή έννομη προστασία
γ. Δεν είναι νόμιμη η βεβαίωση της οφειλής πριν αυτή καταστεί οριστική
δ. Η πολυπλοκότητα της διαδικασίας άσκησης της ενδικοφανούς προσφυγής αποδυναμώνειτο δικαίωμα του πολίτη για άμεση και εύκολη πρόσβαση στον φυσικό του δικαστή
ε. Η ενδικοφανής προσφυγή ουσιαστικά ελέγχεται από την ίδια διοικητική μονάδα που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη
4 Τελικά ο σκοπός του νομοθέτη (άμεση επίλυση διαφορών, καλύτερη ανάδειξη των νομικών θεμάτων στο διοικητικό δικαστή, αποσυμφόρηση δικαστηρίων) δεν επιτεύχθηκε
5 Τελικό συμπέρασμα
Η καταβολή ποσοστού 50% του ποσού εκκρεμοδικίας και το αναλογικό παράβολο ως όροι του παραδεκτού για την εκδίκαση φορολογικών εφέσεων.
Η αντισυνταγματικότητα των τροποποιημένων με τον Ν.3900/2010* άρθρων 93 παρ. 3 και 277 παρ 3 ΚΔΔ. ΣτΕ Ολ. 1619/2012:
Μια απόφαση σταθμός που προκαλεί επιστημονικό αντίλογο και αμφισβήτηση